Żył pies przywiązany do łańcucha.
Miał własną budę.
I świat jego kończył się tam, gdzie kończyła się długość łańcucha.
Wszyscy w obrębie tego łańcucha byli jego przyjaciółmi, a inni wrogami.
Gdy łańcuch pękł ze starości, pies ów żył wciąż w tym samym miejscu i nigdy nie wyszedł poza odległość wyznaczoną przez łańcuch i tak zdechł, do ostatka broniąc swego terytorium.
Był w okolicy i drugi pies, który także był przywiązany do łańcucha.
Lecz łańcuch ten uwierał go, a on czuł się ograniczony, ponieważ nie mógł poznać tego, co znajduje się dalej niż wyznacza granica ustanowiona przez długość łańcucha.
Pies był nieszczęśliwy i robił wszystko, by się z łańcucha uwolnić.
Gdy ów łańcuch pękł, pies oddalił się szczęśliwy.
Aż do końca swych dni zwiedzał cały świat, który wszędzie był jego domem.
Pierwszy pies pozostał głupcem, a drugi stał się mędrcem.
